کلاهمان را قاضی کنیم
متاسفأنه در جامعه ما زیاد مشاهده می‌شود افرادی که تخصص یا دانش و تجربه لازم را ندارند درباره موضوعی کاملاَ حساس نظر می‌دهند. یکی از آن‌ها در حوزه پزشکی است. کافی است درباره دردی نزد دوستان و آشنایانتان صحبت کنید آنگاه خواهید دید که هر کدام درمانی را تجویز می‌کنند! ناگفته پیداست که بیشتر راه‌هایی که اینگونه پیشنهاد می‌شوند درست و دقیق نیستند و نسبت به پاره‌ای از آن‌ها فقط باید به خدا پناه برد مثلاَ اگر بیماری سریعاَ نیاز به جراحی دارد و فردی، بیمار یا خانواده او را در این باره به تردید بیندازد و یا آن‌ها را با استناد به پاره‌ای سخنان عجیب و غریب و نادرست نهی کند؛ اگر در این زمینه وقت بگذرد و بیمار تلف شود یا ضربه‌ای جبران ناپذیر ببیند تنها تأسف باقی می‌گذارد و بس…
در زمینه خوددرمانی نیزکه یکی از آسیب‌های جدی اجتماعی ماست- همین پدیده شایع است یعنی افراد به‌محض آنکه نشانه یک بیماری را در خود یا نزدیکان و دوستانشان می‌بینند سرخود دارودرمانی را شروع و تجویز می‌کنند فارغ از اینکه اساساَ تشخیص یک بیماری امری تخصصی است و مصرف خودسرانه بیشتر داروها خطرناک است. ثانیاَ داروها متنوعند و برای انواع بیماری‌هاولو با علائم مشابه داروهای یکسانی تجویز نمی‌شود. ثالثاَ داروها عوارض جانبی دارند و چنانچه چند دارو با هم مصرف شود تداخل دارویی ایجاد می‌کند به همین دلیل صرفاَ باید تحت نظر پزشک مصرف شوند. رابعاَ در بدن انسان درصورت مصرف بی‌رویه نسبت به پاره‌ای از داروها مقاومت ایجاد می‌شود و اثر این داروها بعداَ به هنگام لزوم در حدی نخواهد بود که باید باشد. دارو که نقل و نبات نیست که توسط غیرمتخصص تجویز شود.
همچنین است تمسک به پاره‌ای روش‌های درمانی. آیا هیچ‌گاه به خسارات سوء پیشنهادات غیرکارشناسی‌مان توجه کرده‌‌ایم؟ مثلاَ اخیراَ در برخی اقشار استفاده خودسرانه از آمپول‌های کورتون‌دار -حتی در میان کودکان- در هنگام سرماخوردگی رواج یافته است. آیا واقعاَ پیامد آن را می‌دانیم؟
بگذریم از اینکه این تلقی که آمپول کورتون‌دار درمان سرماخوردگی است؛ از اساس و پایه غلط و مصرف آن مضر است. همچنین است مصرف قوی‌ترین آنتی بیوتیک‌ها در هنگام بروز علائم سطحی سرماخوردگی. و همچنین است مصرف خودسرانه و بی‌رویه پاره‌ای داروهای لاغری که آسیب‌های ناهنجار آن فراتر از تصور ماست و گاهی در صفحه حوادث روزنامه‌ها فجایع مربوط به آن را می‌بینیم. از این دست مثال‌ها فراوان است و متأسفانه به نظر می‌رسد همه هشدارهای مراجع مسئول و رسانه‌ها در این زمینه کافی نبوده و به اندازه لازم جدی گرفته نشده است.
از یک سو به‌طور کلی مشاوره بهترین کار در وقت ضرورت و در هر امری است و از سوی دیگر این مهم است که مشاوره فقط با کارشناس امر صورت گیرد وگرنه جز به بیراهه ختم نمی‌شود. پس در هنگام ضرورت تحت تأثیر سخنان غیرکارشناسی قرار نگیریم اگرچه راهی که غیرکارشناسان در کوچه و بازار معرفی می‌کنند ساده‌تر و کم‌خرج‌تر و دم‌دست‌تر باشد. تنها در این صورت هست که می‌توانیم به عاقبت کار خوشبین باشیم.
دیدگاه خود را بنویسید