مادرم دچار آلزایمر است و کارگرش را نمی پذیرد

از میان پرسش ها: مادر من حدود ۹۰ سال دارد و پس از فوت پدرم در ۱۰ سال گذشته به تنهایی زندگی کرده. چندی است که مبتلا به آلزایمر شده. حافظه کوتاه مدتش را از دست داده ولی گذشته دور را با جزییات دقیق در خاطر دارد. چون خرید و کار در خانه برایش دیگر مشکل شده کسی را استخدام کرده ایم که از او نگهداری کند ولی با او سازگاری ندارد. احساس می کند یک غریبه در خانه اش است و مدام می خواهد او را بیرون کند به خصوص وقتی این فرد در آشپزخانه و اتاق ها آزادانه و طولانی مدت حضور دارد احساس می کند غریبه ای در خانه اش هست و او وظیفه دارد از شرش زودتر خلاص شود. هر چه هم ما شرایط را برایش توضیح می دهیم نکات در حافظه اش نمی ماند و پس از دقایقی باز همان حرف خودش را مدام تکرار می کند. شما چه توصیه ای دارید؟

پاسخ:

آلزایمر یا فراموشی از بیماری های عمده در سیاری از سالمندان است. چند نکته را در این باره به طور مختصر برایتان مطرح می کنیم:

۱– مادرتان حتما باید تحت نظر مشاور متخصص مغز و اعصاب باشد. درمان قطعی آلزایمر تقریبا منتفی است ولی امکان جلوگیری از پیشروی بیماری وجود دارد که باید آن را جدی گرفت. هر گونه تغییر در حالت های بیماری را باید به مشاور گزارش نمود.

۲– شما باید پیش از هر چیز به نیازهای اساسی مادرتان در شرایط فعلی حساس باشید. این نیازها عبارتند از: تداوم درمان، تغذیه و بهداشت مناسب.

۳– تلاش برای تصحیح مدام مادرتان درباره اشتباهاتی که می کند نه تنها چندان در ارتقای کیفیت زندگی فعلی اش موثر نیست چه بسا آرامش نسبی او را هم تحت الشعاع قرار دهد.

۴– با توجه به خصوصیات شخصی مادرتان باید راه هایی را درباره حضور مراقبش بیابید که آرامش او را بیشتر تامین کند. مثلا بدون آنکه بی حوصلگی کنید موقتی بودن او را گوشزد کنید و سپس او را به کارهایی که به طور طبیعی دوست دارد توجهش را منعطف کنید مثل دیدن فیلم/تلویزیون یا شنیدن موسیقی/رادیو یا کتاب خواندن و امثال آنها.

۵– تنها گذاشتن چنین سالمندانی بسیار مخاطره آمیز است. توصیه می کنیم در هیچ شرایطی آنها را به حال خود رها نکنید و به وعده ای که از آنها می گیرید -مثل اینکه در هنگام تنهایی از منزل بیرون نروند یا از پنجره خم نشوند و یا گاز را روشن نکنند و از این قبیل – اصلا دل نبندید.

۶– از قرار دادن دارو در دسترس این گونه سالمندان باید جدا اجتناب کرد. هم داروهای متعلق به خودشان و هم داروهای غیرشخصی و یا عمومی. این امر می تواند خطرناک باشد.

۷– بروز خطا در گفتار و رفتار این نوع سالمندان غیرطیعی نیست. می توان آنها را تصحیح کرد ولی نمی توان به آموزش در این میان چندان دلخوش بود.

۸– در خودتان و همه کسانی که به نحوی با چنین سالمندانی روزانه سر و کار دارند باید مدارا و شکیبایی را بالا ببرید. بدون حوصله کافی و صبر، زندگی هم برای خودتان و هم برای سالمند عزیزتان کیفیت لازم خود را نخواهد داشت.